Të meditojmë me Ungjillin e festës së Zojës së Madhe

R.SH. - Vatikan

Ungjilli sipas Lukës na kujton rëndësinë e shën Marisë, përmes fjalëve të Elizabetës, që Zoja shkon ta takojë, ndërsa ishte shtatzënë. E ndërsa i biri i Elizabetës e njohu Jezusin e lëvizi në bark, shën Maria galdon: “Punë të mëdha bëri për mua i Gjithpushtetshmi”. Është himni i Marisë, ai “Magnificat” i mrekullueshëm, që ka jehuar e jehon në shekujt e historisë së njerëzimit:

         “³⁹ Në ato ditë Maria u nis me nxitim për krahinën malore, në një qytet të Judesë. ⁴⁰ Ajo hyri në shtëpinë e Zakarisë e përshëndeti Elizabetën. ⁴¹ Tashti, posa Elizabeta e dëgjoi përshëndetjen e Marisë, i kërceu foshnja në kraharorin e saj. Elizabeta u mbush me Shpirtin Shenjt, ⁴² dhe brohoriti me zë të lartë: ‘Je më e bekuar se të gjitha gratë dhe i bekuar është fryti i kraharorit tënd! ⁴³ Dhe nga e pata fatin të vijë tek unë Nëna e Zotit tim?! ⁴⁴ Ja se, posa zëri i përshëndetjes sate arriti në veshët e mi, foshnja, prej hareje, kërceu në kraharorin tim. ⁴⁵ E lumja ti që besove se do të plotësohet çka të qe thënë prej Zotit!’

⁴⁶ Atëherë Maria tha: ‘Shpirti im e madhëron Zotin, ⁴⁷ shpirti im me hare i brohoriti Hyjit, Shëlbuesit tim, ⁴⁸ sepse shikoi me pëlqim mbi shërbëtoren e vet të përvujtë: qe se, që tani të gjitha breznitë do të më quajnë të lume, ⁴⁹ sepse punë të mëdha bëri për mua Hyji i gjithpushtetshëm - i shenjtë është Emri i tij!...” (Lk 1,39-49).

Të lutemi së bashku:

Na e bëj këtë dhuratë o Atë,

të të lëvdojmë me fjalët e Marisë,

me shprehjen e gëzimit

të sa e sa burrave e grave

që besuan e shpresuan në Ty.

Po o Zot, Ti je vërtet i madh

në dashurinë tënde të pamasë,

që nuk njeh kufi:

në Marinë, Ti na jep

një shenjë shprese të sigurt

që secili të kundrojë

në lavdinë e saj

plotësinë dhe begatinë

për të cilat është caktuar.

Përmes saj,

vashës së re të Nazaretit,

Ti realizove mrekullinë

e mishërimit të Birit tënd.

Asaj ia besove

si fëmijë për t’u rritur

e për t’u përgatitur për jetën,

i ushqyer me dashurinë e nënës.

E ajo i qëndroi pranë

deri në fund, deri në Kalvar,

deri në vdekjen mbi kryq.

Prandaj mori pjesë,

me korp e me shpirt, në ringjalljen e Tij.

Prandaj nuk e njohu

korruptimin e kalbjen e varrit,

por u shndërrua

fill pas vdekjes

për të ndarë krah të Birit

gëzimin e amshimit.