Më 26 prill Kisha kremton festen e Zojës së Këshillit të Mirë

R.SH. - Vatikan

Më 26 prill, kalendarit kishtar kremton festën e Zojës së Këshillit të Mirë, Pajtore qiellore e shqiptarëve. Festa i bashkon shpirtërisht gjithë shqiptarët rreth figurës së Zojës së Këshillit të Mirë në Shenjtëroren kombëtare rrëzë Kështjellës Rozafa të Shkodrës, rrenimi dhe rindërtimi i së cilës do të mbetet në shekuj si simbol i largimit dhe i rikthimit të përsëritur të Nënës së Zotit në trojet dhe në zemrat e shqiptarëve. Figurja e mrekullueshme e Zojës së Këshillit të Mirë, origjinali i së cilës ndodhet në Gjenacan të Italisë, pasqyron edhe një pjesë të mirë të historisë së katolicizmit në Shqipëri.

Pra, sot më 26 prill, festa e Zojës së Këshillit të Mirë, të njohur edhe si Zoja e Shkodrës, kremtohet solemnisht e me një pjesëmarrje të jashtëzakonshme të popullit të Zotit nga të gjitha trevat shqiptare, pikërisht në Shenjtëroren e Zojës në Shkodër.  Sivjet Meshen solemne është ftuar ta kryesojë kryeipeshkvi i Tivarit, imzot Rrok Gjonlleshaj, në një bashkëkremtim vëllazëror.

Siç dihet, në Qytetin e Veriut të Shqipërisë, Shkodër që prej kohëve të lashta nderohej me përkushtim të veçantë, një figure e mrekullueshme e Zojës. Është ajo figure që sot ndodhet në Gjenacan të Italisë. Historia e saj, është vetë historia e katolicizmit ndër shqiptarë, katolicizëm i cili, me vdekjen e Gjergj Kastriotit, Skënderbeut, më 1468, nisi udhën e vet të kryqit. Në sa një pjesë e madhe e banorëve, gjatë pesë shekujve të robërisë, do të shtrëngohej të ndërronte fe e një pjesë tjetër do të merrte rrugët e mërgimit, vetëm një pakicë do të mbetej besnike, duke vuajtur porsi gjarpri nën gur për shekuj e shekuj. E pikërisht në këtë kohë, rreth vitit 1467, kur një ushtri e re e madhe e sulltanit u dynd mbi Shkodër, sipas gojëdhënës, figurja e Zojës u shkëput nga muri i Shenjtërores rrëzë Kështjellës së Rozafës, për të mos u dhunuar nga hordhitë anadollake.

E mbartur nga engjëjt, mbështjellë prej një reje – vijon gojëdhëna - u ndalua në Gjenacan, afër Romës. Gojëdhëna tregon edhe se Figurën e mrekullueshme e përcollën dy shkodranë, rojtarë të shenjtërores, e ndërsa ecnin me sytë lart, pa u kujtuar as ata vetë, e kaluan në këmbë detin Adriatik. Si arritën në Romë, figurja u zhduk nga sytë e tyre. Por nuk vonoi e në të gjithë Italinë u hap zëri se një figure e mrekullueshme kishte zënë vend në muret e Shenjtërores së Gjenacanit, ku me ndërmjetësinë e saj po kryheshin mrekulli të panumërta. Ishte data 25 prill 1467.

Që asokohe nisën shtegtimet e besimtarëve drejt Gjenacanit, e Zoja jonë e Këshillit të Mirë, Pajtorja qiellore e shqiptarëve, nisi të nderohej edhe në Itali, Gjermani, Austri e më vonë edhe në kontinente të tjera, me të njëjtën figure, që vijon të nderohet në Gjenacan. Figurja e Zojës është e pikturuar mbi një copë suvaje muri katrore, me teknikën e afreskut. Koka e Krishtit Fëmijë është pikturuar krejt pa flokë. Dikush ka thënë se është pikturuar kështu sepse në Shqipëri aso kohe ishte zakon që fëmijëve t’u qetheshin krejtësisht flokët. Koha kur u krijua kjo vepër arti dhe autori i saj nuk dihen me siguri. Në se nisemi nga stili i punimit, do të përcaktonim shekullin XIV si periudhë kur u krijua vepra. Sipas mendimeve, e më shumë dëshirave të shprehura deri më sot nga studiuesit shqiptarë, piktura mund të jetë vepër e ndonjërit nga 80 piktorët e shquar vendas, që përmenden në veprën e Gelçiçit.

Kjo figure, pra, nderohej në Kishën e vogël shenjtërore dy herë të rrënuar të Zojës rrëzë Kështjellës Rozafa, një nga më të vjetrat në Shqipëri. Në këmbë apo gërmadhë, Kisha mbeti gjithnjë cak shtegtimi. Nuk ka besimtar që duke kaluar andej, edhe pas vitit 1967, kur kisha u rrënua për herë të dytë nga diktatura enveriane, të mos jetë lutur në heshtje për ditë më të mira me një lutje tradicionale, që i qëndroi kohës, më shumë se muret: “O Zoja e Bekueme, Nana e Këshillit të Mirë, po të thërrasim ty, që je Bija e zgjedhuna e Zotit Atë, Nana e Jezu Krishtit, Nusja e Shpirtit Shenjt, Tempull i së Shenjtnueshmes Trini: ndërmjetëso për ne në qiell!”. E kur Kisha u rindërtua, Lutja u pasurua me fjalët: “Ndër duert tua të fuqishme, o Nanë e Mëshirës, po e lëshojmë të dashtunin kombin tonë, megjithsè jemi mëkatnorë të mjerë e të padenjë. Po të falënderojmë se na je gjetë e na ke ndihmue me kujdesin e një Nane të vërtetë në dimnin e gjatë e të vështirë të persekutimit, i cili na shkaktoi viktima të panjehuna, martirë që tash ndërmjetësojnë për ne në qiell. Po të falënderojmë që na e nxore nga Zoti hirin e rikthimit të pranverës së lirisë fetare e qytetare, e cila i hapë rrugën ndërtimit të një shoqnie ma të drejtë e ma vëllaznore”.

E ndërsa besimtarët luteshin e luten në Kishën rrëzë Kështjellës, mendja nuk mund të mos u fluturojë në Gjenacan, afër Romës, atje ku Zoja Mërgimtare, si qindra mijëra shqiptarë në kohë të lashta e të reja, ndërmjetëson përsëri për fatet e Kombit shqiptar. Duam të shtojmë se festa e Zojës së Këshillit të Mirë, kremtohet solemnisht edhe në Kosovë, ku në qytetin e vogël të Klinës ka një Kishë të bukur.

Atë Gjergj Fishta i ka kushtuar vargjet e mëposhtme shenjtores së qytetit.

"Te falemi, o Mri! virgjina e dlir', O nana e bukur e K'shillit t'Mir; Ty ndim te kena ne ket' shkreti: te falemi, o Mri, te falemi, o Mri Te falemi Virgjin' Nana e Tenzot, Ndihma e kshtenimit me hire plot; T'bin ne mend se Zoja e Shkodres je: Lutu per ne, lutu per ne! Lutu, po, e derdhi hiret e m'dhaja Si n'kohet e mocme n'kishe te Kalaja, Ku t'lutej Shkodra plot me dobi; Te falemi, o Mri, te falemi, Mri! Lutu, se Shqiptaret, o Zoje, te tane Te Ti e cojne zanin ne Gjenacane: M'shir' per ne thona m'shir' per Shqypni! Te falemi, o Mri, te falemi, o Mri"!