Meditim kreshmor: “Në shkretëtirë, me Jezusin e tunduar nga djalli”
R.SH. - Vatikan
Me tё Dielёn e Parё tё Kreshmёve, hyjmë në ravgimin e Krishtit në shkretërirë, 40 ditë me radhë, duke shfletuar Ungjillin Shenjt, sipas Lukës e medituar:
Në atë kohë, Jezusi, plot me Shpirtin Shenjt, u kthye prej Jordanit dhe Shpirti e çoi në shkreti, ku, për dyzet ditë, e tundoi djalli. Ndër ato ditë nuk hëngri asgjë e, kur ato kaluan, pati uri. Atëherë djalli i tha: “Nëse je Biri i Hyjit, urdhëroj këtij guri të bëhet bukë.” Jezusi i përgjigj: “Thotë Shkrimi shenjt: ‘Njeriu nuk mund të jetojë vetëm me bukë’.”
Atëherë e ngriti lart dhe, për një çast, ia dëftoi të gjitha mbretëritë e botës, e i tha: “Ty do ta jap të gjithë këtë pushtet dhe lavdinë e tyre,... Nëse, pra, ti përkulesh në adhurim para meje, do të jetë krejt jotja.” Jezusi i përgjigj: “Shkrimi shenjt thotë: ‘Adhuro Zotin, Hyjin tënd, dhe vetëm atij shërbej’!”
Atëherë e çoi në Jerusalem, e vuri në majë të Tempullit e i tha: “Nëse je Biri i Hyjit, hidhu prej këtu poshtë,…..” Jezusi i përgjigj: “Por u tha edhe: ‘Mos e tundo Zotin, Hyjin tënd’!”
Meditim:
Në shkretëtirë, ku të priu vetë Shpirti,
me fund provove, Jezus,
ç’do të thotë të jesh njeri:
njeri - që ka uri, e do të hajë,
që e josh sundimi,
e do pushtet e pasje!
Njeri, që kërkon mbrojtje
nga sëmundja, nga rreziku
nga gjitha të këqijat
që i varen përmbi kokë!
Në shkretëtirë, ku të priu vetë Shpirti,
tunduesi të ndoqi mbas
ndër lugje të shkreta
të ndoqi e s’t’u nda e të këshilloi
krejt ndryshe nga Ati qiellor;
Madje të foli me fjalët e Shkrimit Shenjt
pa e harruar fare se fliste
me vetë të Birin e Zotit.
Çka e dallon misionin tënd atëhere?
Mbarë bota, që të premtohet,
apo besimi në Atin,
pa luhatje?
Forca, pasja, pushteti?
Apo dhurata e dashurisë pafund?
Në shkretëtirë, ku të çoi vetë Shpirti,
Ti e zgjodhe rrugën.
Vure kufijtë e qenies sonë
për sot dhe nesër…
Me fije të jetës sate
ende pëlhurën e amshimit.
që do ta ruaje besnikërisht
deri në fund të fundit…
Deri në ditën e tmerrshme,
kur Ti, pikërisht Ti,
i Biri i Zotit,
do ta provoje, më keq se ne
ç’do të thotë braktisje,
e vuajtje, e varrë,
e korp i larë në gjak,
e mbushë me plagë,
gozhduar krejt pa mëshirë…
Nësa i hapet para
tuneli i zi i vdekjes,
gryka e tmerrshme e varrit…
Në shkretëtirë, ku ravgon sot,
lutu për ne
që të mund ta kryejmë
endjen nëpër shkretëtirat tona
pa u luhatur,
me të njëtin hap, të njëtin besim në Atin!
Me të njëjtën shpresë,
që di ta mundë tundimin,
e t’i bëjë ballë dhe kryqit!
Deri te hiri e Pashkëve.
Deri kur të shkrihet dëbora,
e Ti të zbresësh nga kryqi
E të ndizen mijëra yje,
me gishta rrezesh
që na tregojnë Parajsën tënde!
e vetmja forcë
që u bën ballë moteve…
