Nëntëditëshja e Zojës së Papërlyer III (nga 29 nëntor deri më 7 dhjetor)
R. SH. - Vatikan
Gëzoju e galdo, Bija e Sionit! Asnjë krijesë nuk qe kurrë më pranë Zotit, sa Ti. Sepse kush ishte më e pastër? Kush, më e paqortueshme? Ç’mrekulli! Në dashurinë e Tij të pamasë për njerëzit, Zoti nuk u turpërua të zgjedhë për Nënë krijesën e vet. Në Marinë vërtetohen fjalët e Zakarisë Profet: “Këndo himne, gëzoju, o bija e Sionit, sepse ja, po vij të banoj në mes teje - thotë Zoti”. E Asaj i drejtohet edhe Joeli profet, kur brohoret: “Mos u tremb, o tokë, po gëzoju e galdo, sepse punë të mëdha bëri Zoti yt”.
Të përshëndes, o Hirplote: vepra jote e emri yt janë gurrë gëzimi, që ia kalon gëzimit vetë. Përmes teje erdhi në botë gëzimi pa mort, Krishti, ilaçi që shëron trishtimin njerëzor! Gëzoju, Parajsa më e lume e kopshtit të Edenit, ku mungulloi çdo virtyt, ku mbiu e u rrit Pema e Jetës,
(Shën Teodori Strudist)
Alma Mater
Maria jetoi një jetë tejet të fshehur; prandaj thirret, nga Shpirti Shenjt e nga Kisha, Alma Mater, Nënë e fshehur e sekrete. Përvujtëria e saj ishte aq e thellë, sa të mos kishte mbi këtë tokë dëshirë tjetër, më të fortë e më të përhershme, sesa të fshihej nga vetvetja e edhe nga të gjithë, për t’u njohur vetëm nga Zoti.
Zoti, për t’ia plotësuar lutjen që të fshihej e të ishte e varfër dhe e përvuajtur, deshi ta mbante larg nga sytë e pothuajse të gjithëve: në të zënë, në lindje, në misteret e jetës, në ringjallje e në të ngjiturit në qiell. Deri prindërit e saj nuk e njihnin; e engjëjt pyesnin shpesh njëri-tjetrin: “E kush është Ajo?”. I Tejetlarti ua mbante të fshehur edhe atyre, ose, nëse zbulonte ndonjë gjë, pambarimisht më e madhe ishte çka mbante të fshehur.
Lutja:
Të falem M’ri, të thotë bota jote,
të falem, në një zë po të këndojmë,
o Zojë Virgjër, hire-plote.
N’ gëzime e n’ vaje të kujtojmë
që na i sjellin ditë e mote.
E kur shkrep i bardhi agim,
e kur muzgu zbret mbi dhe
t’falemi të themi me gëzim.
Ave, vashë-mbretëreshë e re!
T’falemi, sepse përftove,
atë që nuk e zë gjithësia,
mbarë natyrën ti hyjnove,
e hirplote bijve t’ njeri’t,
prap kurorën ia vendove,
në ballë ua ktheve plot shkëlqim!