Nëntëditëshja e Zojës së Papërlyer (29 nëntor - 7 dhjetor) dita VI
S’ka gjë më të mirë se ti, o Vashë-Nuse! Në ty s’ka kurrnjë njollë. Emri yt, balsam që ajrin mbushë! Je kopsht i thurur e krua i kyçur e përrua që lag kopshtijet. E je burim me ujë të gjallë, që gurgullon nga Libani, o më e bukura ndër gra. Hijerëndë, porsi Jeruzalemi, trimëreshë, si aradhet e ushtrisë me flamuj shpalosë për luftë. Ti në horizont del porsi agimi, e hijshme porsi hëna, si dielli e shndritshme! Vegim Parrizi!
(Sipas Këngës së Këngëve)
Maria, dritë e rrezes së amshuar
Sado të flasësh për Marinë, nuk mjafton; sado ta lavdërosh, nuk është shumë, sado t’i lutesh, nuk është tepër…Ajo është dritë e rrezes së amshuar; gurrë e gjallë, që gurgullon në vërrije të blerta të qiellit, Grua e folme prej amshimit…Këtë na kujton, dita e gjashtë e nëntshes së Zojës së Papërlyer.
Maria meriton më të lartat lavde
Sado të flasësh për Marinë, nuk mjafton. Maria nuk lavdërohet kurrë si e sa duhet, nuk lartohet, nuk nderohet, nuk duhet as nuk shërbehet kurrë, aq sa meriton. Sepse Ajo meriton më të lartat lavde, nderime, dashuri, përkushtime.
Lutja:
Të falemi Mari, hirplote, më e shenjta ndërmjet shenjtorëve, më e lartuara ndër qiej, më e lumnueshjma ndërmjet engjëjve. Të falemi, më e nderuara se çdo krijesë!
Të falem! Parajsë qiellore, zëmbak i bardhë, trëndafil plot me aromë, që hap petalet për t’i shëruar të vdekshmit!
Të falem, Tempull i panjollë i Hyjit,
ndërtuar shenjtërisht, stolisur me madhështi hyjnore,
i hapur për të gjithë! Oazë kënaqësish mistike.
Të falem, e Papërlyer, Virgjër e Nënë!
E denjë për lavd e nderim, fiskajë ujërash, thesar pafajnie, shkëlqim shenjtërie. Mari, na prij në limanin e paqes e të shpëtimit, për lumni të Krishtit, që jeton në amshim me Atin e me Shpirtin Shenjt. Amen!
(Shën Gjermani)