24 mendime për Kohën e Ardhjes: e Premtja III e Kohës së Ardhjes
R.SH. - Vatikan
Në kohën e ardhjes të gjitha rrugët të thërrasin kah Shpella. Edhe kur fizikisht është e pamundur, sepse nëpër to shtegton lirisht vetëm virusi e, ndoshta, edhe Tre Mbretërit... Rrugët të thërrasin, sepse Krishtlindja nuk bashkon vetëm njerëzit - por edhe kohën mbarë. Kohë që na fton të ndezim buzmin bujar të mikrpritjes ndër vatra, flakadanin e dashurisë së krishterë ndër zemra, dritat e Shpellës mbi porta. Sa e bukur do të bëhej bota këto ditë, nëse në çdo shtëpi do të përgatitej Shpella e Betlehemit për Këshndella. Simbol i dashurisë së Zotit për njeriun! E Bredhi - për një Vit të Ri përplot me vezullime dritash. Me të gjitha rrugët e hapura, për të gjithë! Simbol i humanizmit pa cak.
Është kohë që kërkon zjarrin bubulak në vatër, erëmirën e pishës nën strehë, afshin e verës në kupë, parfumin e bisedës miqësore në sofër. E posaçe aromën e kashtës së grazhit, që pret Foshnjën Hyjnore.
Bekuar qoftë kjo Kohë. Që e fton mbarë botën për ndjenja kaq fisnike – siç është dashuria për Zotin e për njeriun.
Koha e Ardhjes është Kohë dashurie në veprim. Sa herë nisim të duam, sa herë i dhurohemi dikujt, sa herë flijohemi për dikënd - është Kohë e pritjes së Zotit në jetën tonë.
Kohë në të cilën kush ka zemër njerëzore në kraharor, shikon ëndrra me sy hapur. E shikon veten bir të njerëzimit, anëtar të familjes së madhe e të pafundme. Familjes së Zotit, që po vjen…
Sivjet rrugët janë të mbyllura për botën, por jo për Foshnjën Hyjnore… Për Krishtin nuk mund të ketë kurrë, askund lockdown…