Para derës së Ardhjes së Zotit
R.SH. - Vatikan
Para derës së Ardhjes së Zotit
Jemi trashëgimtarë të premtimit tënd, o Zot
të atij premtimi që shqiptove qysh në kohëra të lashta
kur terri i natës së parë ra
mbi mëkatin njerëzor.
Pra nesh mijëra brezni
kanë ecë
rrugës së shpresës
me zemër drejtuar kah lindja,
ku duhej të dilte një yll
për të kumtuar
se premtimi është plotësuar.
E tani, jemi këtu,
para derës së Ardhjes
që më në fund është hapur
e Ti, o Zot, na thërret ta kapërcejmë.
Ti, Zoti ynë, je atje,
përtej dere,
me mijëra vjet duke pritur ne
pse don që edhe ne
të banojmë në shtëpinë tënde,
bashkë me ty.
Nuk ka mbetur veç një hap për ta bërë,
nuk kemi përveç një “Po” për ta thënë,
nuk kemi tjetër përveç se ta fikim
dritën e premtimeve e të pritjes
për ta ndezur llambën e dashurisë
për të hyrë në zemrën tënde
e aty për të mbetur përgjithmonë.
Kjo është, ajo që ne bijtë e Ardhjes
duam të bëjmë sot, o Zot.