Wróciła na Ukrainę, „od każdego z nas zależy tak wiele”

„Wyjaśniłam mojemu ojcu, że nie mogę opuścić mojego kraju w tym momencie, kiedy sama widzę, jak wiele ma problemów. Wiem, że mogę coś zrobić, jestem odpowiedzialna, mam pewne możliwości, kontakty. Muszę więc, pozostać na Ukrainie i pomóc, na ile mogę. Wraz z przyjaciółmi założyliśmy organizację, która dystrybuuje po całym kraju pomoc humanitarną docierającą na polsko-ukraińską granicę. Ponadto w naszej grupie zbieramy pieniądze. Każdy z nas z tego, co zarobił odkłada na bok część pieniędzy, za które nabywamy kamizelki kuloodporne, hełmy, a także żywność dla żołnierzy. Trzech moich kolegów przygotowuje się do walki. Ogólnie rzecz biorąc jestem zadowolona, że jesteśmy silni i potrafiliśmy się zjednoczyć, kiedy coś tak straszliwego wydarzyło się w naszym życiu. Budzimy się co rano i patrzymy, co możemy jeszcze zrobić, z kim możemy współpracować, komu możemy zaufać. Takie są ogólne zasady naszego życia, myśleć przez cały czas, co mogę jeszcze zrobić. Już nie siedzimy na kanapie i nie czekamy aż ktoś zrobi to za nas. Ja muszę to zrobić. Od każdego z nas, od każdego choćby małego zaangażowania, od każdej kropli w morzu, zależy dziś tak wiele. Nie możesz czekać, że ktoś inny rozwiąże twoje problemy.“