Abp Szewczuk: nie tracimy nadziei, wiemy, że Bóg jest z nami

„W tym tragicznym i dramatycznym czasie wojny, kiedy wydaje się, że wali się cały świat, w którym żyliśmy i który znaliśmy, że nie już nie ma niczego pewnego w tym czasie wojny, zadajemy sobie pytanie: na czym się oprzeć? W czym złożyć nadzieję? Nadzieja chrześcijańska była przedstawiana w obrazach wczesnochrześcijańskich w postaci kotwicy. Tak jak kotwica na wzburzonym morzu chroni statek przed rozbiciem i zniszczeniem przez fale morskie, tak chrześcijańska nadzieja staje się źródłem zbawienia dla człowieka na wzburzonym morzu ziemskiego życia. Nadzieję jako cnotę należy odróżnić od naszych oczekiwań. Czasami mówimy: Mam nadzieję, że wszystko pójdzie dobrze. Ale nie wiemy, że tak się stanie. Nie jesteśmy tego pewni. Cnota nadziei chrześcijańskiej jako dar Boga i owoc wiary jest pewna. Cnota nadziei rodzi się, gdy już posiadamy to, na co mamy nadzieję. (…) My jako chrześcijanie pokładamy nadzieję tylko w Bogu, który jest już w nas obecny, ale nie objawił się jeszcze w pełni. (…) Nadzieja jest cnotą wędrowca. To siła osoby, która jest w drodze. Kiedy człowiek osiągnie swój cel, nadzieja się spełni. Oczekujemy realizacji chrześcijańskiej nadziei, ale już mamy to, na co mamy nadzieję. Często jestem pytany, czy my w czasie wojny na Ukrainie mamy jeszcze jakąś nadzieję. Z ufnością odpowiadam: tak, mamy nadzieję, ponieważ jesteśmy chrześcijanami. Czujemy, że jest z nami Bóg, w którym my pokładamy nadzieję. Słowo Boże mówi: Nie pokładaj nadziei w książętach ani synach ludzkich, bo nie dają zbawienia. Boże, Ty jesteś nadzieją Ukrainy. Broniąc naszą ziemię, nasze domy, miasta i wsie, naszych bliskich i przyjaciół, pokładamy nadzieję w Tobie, który żyjesz wśród nas. Boże, ukaż tę obecność! Boże, spraw, abyśmy coraz bardziej żyli tą nadzieją i nią się dzielili. Niech Bóg błogosławi Ukrainę! Niech Bóg błogosławi armię ukraińską! Daj nadzieję tym, którzy ją stracili! Boże, pobłogosław naszą Ukrainę Twoim boskim, świętym i sprawiedliwym pokojem!“