Wielka Sobota to wołanie o uwolnienie ze śmierci naszych grzechów

„Podczas Wigilii tej Wielkiej Nocy święci się ogień, by od jego płomienia rozświetlić cały Kościół światłem Zmartwychwstałego; czuwamy na rozbudowanej liturgii Słowa, by usłyszeć wypełnienie się starotestamentalnych zapowiedzi. Właśnie w Wielkanoc mamy odnowić własny chrzest: nie tyle przypomnieć sobie, że on był, ile odkryć własną godność: jestem umiłowanym dzieckiem Boga, mam absolutnie wszystko, aby spotkać Zmartwychwstałego. To spotkanie może się dokonać nie tylko przy eucharystycznym stole, którego tak bardzo w czasie pandemii nam brakuje, lecz także przy stole w naszych domach, w rodzinach, w czasie świątecznych posiłków. To również wtedy możemy spotkać Zmartwychwstałego. Liturgia tego dnia to także nasze polskiej procesje rezurekcyjne. Są one próbą wyjścia poza Kościół, próbą opowiedzenia całemu światu – żywym i umarłym – że On żyje! W wielu miejscach w tym roku będą one ograniczone, lecz przecież nie tracą nic ze swojej aktualności: możemy odpowiadać o doświadczeniu Zmartwychwstałego! Być może w czasie pandemii towarzyszą nam podobne odczucia, jak apostołom w wieczerniku, którzy pozostawali szczelnie zamknięci i trawieni lękiem. Zmartwychwstałego jednak nie da się zamknąć. On przenika nawet najgrubsze mury. Wielkanocna liturgia na różnoraki sposób pozwala nam się tego nauczyć i doświadczyć obecności Zmartwychwstałego.“