Ֆրանչիսկոս Պապ .«Շատ անգամ դժուարութեան եւ մենակութեան մէջ,լոկ մոխիրն է որ կը տեսնենք: Աստուծոյ աչքերուն առջեւ բոլորս արժէքաւոր ենք:
Վազգէն Աբարդեան - Վատիկան
Չորեքշաբթի, 26 փետրուարին, Հռոմի Սանթա Սապինա տաճարէն ներս Ֆրանչիսկոս Սրբազան Պապը նախագահեց մոխրոց օրուան սուրբ Պատարագին:
Օրուան խորհուրդի մասին ներկայացուցած քարոզին սկիզբը Սրբազան Հայրը նշեց, թէ մեծ պահքը կը սկսինք մեր գլխուն վերեւ ստանալով մոխիրը, ինչ որ կը յիշեցնէ , որ մոխիր էիր եւ մոխիր պիտի դառնաս ըսաւ, ֆրանչիսկոս Պապ աւելցնելով, որ մոխիր ենք, սակայն սիրուած Աստուծոյ կողմէ :
Մոխիր ենք սակայն Աստուած մեզ կը սիրէ:
Տէրը մեզ սիրեց , մեր մոխիրները իր ձեռքին մէջ հաւաքեց ու անոնց վրայ Իր հոգին փչեց՝ զանոնք արժէքաւորելու համար, նպատակաուղղուած միշտ ապրելու:
Մոխիրը մեզի յիշել կու տայ, թէ մեր գոյութենականութեան ուղին, մոխիրէն դէպի կեանք է: Հող ու մոխիր ենք սակայն՝ երբ թոյլ կու տանք, որ Աստուած իր ձեռքերով մեզ ձեւաւորէ ՝հրաշալիքներ կը դառնանք: Շատ անգամ՝ յատկապէս դժուարութեան եւ մենակութեան մէջ լոկ հողն է, որ կը տեսնենք: Սակայն Աստուծոյ աչքերուն առջեւ անսահման արժէք ունին:
Ծնած ենք սիրուած ըլլալու եւ Աստուծոյ որդիներ դառնալու համար ,ըսաւ Ֆրանչիսկոս Պապ յորդորելով ,որ քառասնորդաց շրջանին ի միտի ունենանք, որ Աստուծմէ սիրուած արարածներ ընենք: Քառասնորդացի ժամանակաշրջանը եղած է ճանչնալու համար մեր թշուառ մոխիրները, որոնք շատ հաճելի են Աստուծոյ :
Մեծ Պահքը շնորհքի ժամանակաշրջան:
Մեծ Պահքը շնորհքի ժամանակաշրջան է, ընդունելու համար մեր վրայ սեւեռած Աստուծոյ նայուածքը՝ մեր կեանքը փոխելու համար: Կը գտնուինք աշխարհի մէջ՝ կեանքի մոխիրին վրայ ընթանալու համար: Պէտք չէ, որ յոյսը մոխիրի վերածենք , պէտք չէ, որ մոխիրի վերածենք Աստուծոյ մեզի համար ունեցած Երազը:
Մեր գլխուն վրայ սրսկուած մոխիրը, մեր միտքի մէջ ունեցած մտածումներն են, որ կը զտէ: Յիշել կու տայ, որ Աստուծոյ զաւակներ ենք հետեւաբար պէտք չէ, որ հետեւինք անհետացումի ենթարկուող մոխիրին:
Եթէ ապրինք աշխարհի անցողակի բաներուն համար այն ատեն է, որ մոխիր կը դառնանք եւ կը մերժենք այն ինչ որ Աստուած մեզի համար կատարեց:
Մեր գլուխին վրայ կը զետեղուի մոխիրը, որպէսզի մեր սիրտերուն մէջ վառի սիրոյ կրակը, քանզի երկինքի քաղաքացիներ ենք, ու Աստուծոյ ու մերձաւորին նկատմամբ սէրը, երկինք անցնելու մեր անձնանգիրն է :
Մոխիրը զոր կը ստանանք մեզի կը յիշեցնէ, այլ ճանապարհ մը, կեանքէն դէպի մոխիր առաջնորդող ճանապարհը: Ակնարկ մը նետենք մեր շրջապատին ու պիտի տեսնենք մահուան մոխիրը, կեանքեր որոնք մոխիրներուն վերածուած են՝ քանդում, պատերազմ, մերժուած անմեղ փոքրիկներուն, աղքատներուն կեանքեր ինչպէս նաեւ մէկդի դրուած տարեցներու կեանքեր:
Սէրը ապականող եւ կեանքը տգեղցնող մոխիր կայ ամենուրէք: Նաեւ եկեղեցւոյ մէջ՝ Աստուծոյ տան մէջ, թոյլ տուինք որ կուտակուի մոխիրներ, աշխարհիկութեան մոխիր:
Կարիքը ունինք մեր սիրտին մէջ զետեղուած մոխիրէն մաքրուելու:Այս մասին Սուրբ Պօղոսը կը յորդորէ: «Յանուն քրիստոսի հաշտուեցէք Աստուծոյ հետ: (2 Կորնթ 5, 20), որովհետեւ առանցին անկարող ենք մեր սիրտը տգեղցնող մոխիրէն մաքրուելու: Լոկ Յիսուսն է ,որ կը ճանչնայ կը սիրէ ու կը բուժէ մեր սիրտը: Քառասնորդացը ամոքումի ժամանակաշրջան է :
Յիսուսի սէրը մեզ կ՝առաջնորդէ մոխիրէն դէպի կեանք:
Ֆրանչիսկոս Պապ ապա քառասնորդացի մեծ պահքի շրջանին դէպի Զատիկ առաջնորդող ուղեւորութեան ընթացքին, յորդորեց մոխիրէն դէպի կեանք անցնիլ, մեր դիւրաբեկ մարդկայնութենէն դէպի Յիսուսի մարդկայնութիւն, Յիսուս որ մեզ կը բուժէ:
Յիսուսի սէրը ողջագուրելէ եւ ընկալելէ ետք դիմել խոստովանութեան խորհուրդին՝ ներում հայցելու համար Աստուծմէ, որովհետեւ Աստուծոյ սիրոյ հուրին մէջն է, որ կ՝անհետանայ մեր մեղքին մոխիրները: ըսաւ Ֆրանչիսկոս Պապ, ան ապա եզրափակեց քարոզը ըսելով «Թոյլ տանք, որ հաշտուինք, ապրելու համար՝ իբրեւ սիրուած զաւակներ, իբրեւ ներուած մեղաւորներ, իբրեւ բուժուած հիւանդներ: Թոյլ տանք որ սիրուինք՝ սիրելու համար: Թոյլ տանք որ վերականգնինք՝ ընթանալու համար դէպի նպատակ, դէպի Սուրբ Զատիկ:
Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ