Կիրակնօրեայ Աւետարանական խորհրդածութիւն: Է. Կիրակի Յինանց (Յովհ ԺԲ. 12-24) Ընկերային հաղորդամիջոցներու համաշխարհային Օր։

Այսօր ընկերային հաղորդամիջոցներու համաշխարհային օրն է: Այսօրուայ աւետարանը կարծէք իր տեղին եկած է, որով ցոյց կու տայ թէ ինչպէս Քրիստոսի համբաւը տարածուած է նոյնիսկ Հրէաստանէն դուրս, պարզապէս գացող եկող կարաւաններու միջոցաւ: Հարց տանք նախ թէ ինչու՞ հեթանոսները Երուսաղէմ կու գային, հրէական զատկին առթիւ։ Անոնք կամ վաճառականներ էին, որոնք այս մեծ համախմբումի առիթէն կ՛օգտուէին շուկայի մէջ առեւտուր ընելու համար, կամ ալ` դարձի եկած հեթանոսներ էին, որոնք կու գային պաշտամունք մատուցանելու միակ Աստուծոյ, որ ստեղծած է երկինքն ու երկիրը, իր իսկ տաճարին մէջ, որ կը գտնուէր Երուսաղէմ։ Կայ նաեւ հայկական-ասորական  աւանդութիւն մը, ըստ որում անոնք պատգամաւորներն էին Եդեսիոյ Աբգար թագաւորին, որոնք բերած էին իրենց արքային գրած մէկ նամակը, ուղղուած Յիսուսի, ուր ան կը խնդրէր որ աստուածային Վարդապետը Եդեսիա գար, զինք բուժելու համար իր սոսկալի հիւանդութենէն, որ էր բորոտութիւնը։

Ինչ որ ալ ըլլար իրենց նպատակը, այս մարդիկը կ՛ուզէին հանդիպում մը ունենալ Յիսուսի հետ, որ քիչ առաջ Երուսաղէմի դռնէն ներս մտած էր փառաւոր կերպով, ժողովուրդին կողմէ ովսաննաներով ողջունուած։ Պարզ հետաքրքրութենէ մը աւելի, անոնք կ՛ուզէին իմանալ թէ ով էր այս մեծ անձնաւորութիւնը, որուն մասին Հրէաները երբեք չէին խօսած իրենց եւ ինչ էր այն պատգամը զոր կը քարոզէր։ Գիտէին անունը, տեսած էին իր դէմքը, սակայն մօտէն կ՛ուզէին լսել անոր ձայնը եւ իմանալ խօսքերը։

Յիսուսի պատասխանը շատ հակիրճ եղաւ. Ահա հասաւ ժամը որ Մարդու Որդին փառաւորուի։ Անշուշտ անոնք որոշ չափով յուսախաբ մնացին Յիսուսի այս պատասխանէն, որով ան ուզեց իմացնել թէ մօտ օրէն պիտի մեռնէր ու ապա` յարութիւն պիտի առնէր, ինչպէս որ միշտ ըսած էր առաքեալներուն։

Քրիստոս անոնց պատմեց առակ մըն ալ, ցորենի հատիկին առակը։ Ինչպէս որ ցորենի հատիկը պէտք է թաղուի հողին մէջ որպէսզի նոր կեանք արտադրէ եւ ծնունդ տայ նոր հատիկներու, նոյնպէս ալ մարդ` որպէսզի պտղաբեր դառնայ, հարկ է որ թաղուի հողին տակ, որպէսզի կարենայ ծաղկիլ նոր ու յաւիտենական կեանքի մը, ստանալով մարմին մը անապական:

Եթէ հեթանոսները, որոնք Յիսուսի հանդիպեցան, մնացին մինչեւ Զատկուայ տօնը, ինչ որ շատ հաւանական է, որովհետեւ անոր համար եկած էին Երուսաղէմ, ականատես վկաներն եղան այն վերջին դէպքերուն որոնք տեղի ունեցան այդ Զատկուայ տօնին առթիւ, քաղաքին մէջ, այսինքն Յիսուսի չարչարանքներուն, խաչելութեան, թաղման եւ նաեւ յարութեան. Այն ատեն անոնք հաւանաբար հասկցան Քրիստոսի խորհրդաւոր խօսքերը եւ թէ ինչ Կերպով Մարդու Որդին պիտի փառաւորուէր։

Անոնք կը փնտռէին մարգարէ մը եւ ահա գտան Աստուած մը, Աստուծոյ Միածին Որդին։ Վստահաբար անոնք իրենց երկրին մէջ վկայեցին այս մեծ եղելութեան մասին, ինչպէս որ Յիսուսի Ծննդեան առթիւ, մոգերը` եկած Արեւելքէն, պատգամեցին իրենց երկիրներուն մէջ մեծ թագաւորի մը աշխարհ գալստեան մասին։ Այս բացուածքը դէպի  հեթանոսները, Յիսուսի ծննդեան եւ մահուան ու յարութեան առթիւ, փաստ մըն է փրկչագործութեան խորհուրդին տիեզերական տարողութեան։ Այսօր անոնք եկած են տեսնելու Յիսուսը. եւ այնտեղէն պիտի մեկնին որպէս վկաներ իր չարչարանքներուն, մահուան եւ յարութեան. Ամէն։

Հայր Յովսէփ Քէլէկեան