Հոգատար եւ Նախախնամող Աստուած. Հայր Գէորգ Ծ. Վրդ. Զապարեանի խորհրդածութիւնը։
Շատ մը քրիստոնեաներ, յաճախ, կը զարմանան երբ կը տառապին հիւանդութեան մը կամ դժբախտութեան մը հետեւանքով:
Անոնք կ'երեւակայեն, որ զԱստուած սիրելով՝ Տէրը զիրենք ամէն նեղութենէ զերծ պիտի պահէ: Ուստի, հարց կու տան, թէ ի'նչպէս Աստուծոյ եւ Եկեղեցւոյ պատուիրանները լիուլի պահող մէկը՝ կրնայ չարչարանք քաշել:
Քրիստոնէական կեանքի սխալ ըմբռնում մըն է ասիկա:
Ուրիշներ ալ կը գանգատին՝ ըսելով.«Աստուծոյ աղօթեցի, սակայն անպատասխան մնացի...Այսուհետեւ պիտի չաղօթեմ, քանի որ ի զուր է...Եթէ Աստուած գոյութիւն ունի...Ինչպէ՞ս կ'ըլլայ, որ ինձմով չի հետաքրքրուիր...թէեւ իմ կարելիս ըրած եմ ամբողջ կեանքիս ընթացքին Իր կամքը կատարելու»:
Սիրելի եղբայրներ եւ քոյրեր, Յիսուս Քրիստոս մեզի չխոստացաւ երկինքը երկրի վրայ: Ան չըսաւ. « Երանի՜ անոնց, որոնք առողջ են եւ չեն տառապիր»:
Կրկին կարդալու ենք Քրիստոսի հռչակած երանութիւնները. «Երանի՜ աղքատներուդ... Երանի՜ քաղցածներուդ...Երանի՜ լացողներուդ...» (Ղուկաս 6, 20-23 եւ Մատթէոս 5, 1-12):
Մեր Տիրոջ կամքն է, որ Իրեն հետեւինք մեր ամէնօրեայ խաչը կրելով (հ. մ. մ. տ. Մատթէոս 16, 24):
Մկրտութեամբ քրիստոնեայ դառնալով, չենք դադրիր մարդկային էակներ ըլլալէ:
Ունինք մեր ուրախութիւններն ու մեր ցաւերը. հիւանդութիւն, սուգ, տնտեսական նեղութիւններ, բարոյական տառապանք ու մահ: Այս տհաճելի պարագաներուն, անպայման Աստուծմէ ոյժ եւ քաջութիւն կը ստանանք:
Չեն պակսիր նաեւ անոնք, որոնք Աստուածածին Սուրբ Կոյսին բարեխօսութեան կը դիմեն հիւանդութենէն բուժուելու, ծոմ կը պահեն ինչ ինչ նպաստներ ստանալու, ուխտ կը կատարեն որոշ նպատակի մը հասնելու համար...եւ լաւ կ'ընեն:
Սակայն, Աստուած ազատ է մեր խնդրանքին ընդառաջելու: Մեզի կը մնայ հաւատքի ներգործութեամբ լիուլի վստահելու մեր վրայ հսկող Անոր նախախնամութեան:
Միթէ՞ ծնողները իրենց զաւակներուն բոլոր ուզածները կը կատարեն, նոյնիսկ երբ իրենց սրտահատորները լալագին իրենց դիմեն:
Մեր աղօթքները երբեք ապարդիւն չեն, որովհետեւ անոնք մեզի ընդունիլ կու տան մեր չսպասած վայրկեանին եւ մեր չակնկալած կերպով այ'ն պարգեւները, որոնք լաւագոյնս յարմար են մեր հոգեւոր աճումին եւ Աստուծոյ ծրագիրներուն:
Յիսուսի աղօթքը Ձիթենեաց Պարտէզին մէջ մեզ կը լուսաբանէ այս կապակցութեամբ. «Հայր իմ, եթէ կարելի է՝ այս բաժակը հեռացո'ւր ինծմէ: Բայց ո'չ ինչպէս ես կ'ուզեմ, այլ ինչպէս որ դուն» (Մատթէոս 26, 39):
Իսկ, երբ մեր տառապանքները միացնենք Քրիստոսի տառապանքներուն՝ յաւիտենական արժէք կը ստանան անոնք:
Առ այդ, Անոր ընծայենք մեր վիշտերը: Ան մեզի աւելի հոգ պիտի տանի՝ քան երկինքի թռչուններուն, եւ կամ՝ վայրի շուշաններուն: (հ.մ.մ.տ. Մատթէոս 6, 25-34):
Հ. Գ. Զ.
Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ
