«Մտքեր՝ սիրոյ և սրբութեան մասին». Հ. Պետրոս Եսայան

Սէրը աստուածային պարգև է

Յովհաննէսի Աւետարանի 15-րդ գլխում Յիսուս ասում է. «Եթէ ինձ սիրում էք, կպահէք իմ պատուիրանները» (Յվհ. 14,15):

Այո, եթէ սիրում էք, ապա ամեն ինչ կանէք ձեր սիրելիի համար: Ըստ էութեան, միայն այդ դէպքում դա կլինի ուրախութիւն, այլ ոչ թէ՝ բեռ: Նշանակում է, որ կեանքի գաղտնիքը, ըստ Տիրոջ պատուիրանի, որի մասին մենք խորհրդածեցինք նախորդ տեքստում, դա սէրն է Յիսուսի հանդէպ:

Սէրն է հիմնաւորում և որոշում ամէն ինչ:

Սէր տուողը և այդ կրակը մեր մէջ վառողը հանդիսանում է Սուրբ Հոգին և Նրա կնիքը մեր մէջ:

Իհարկէ, մեզ համար նեցուկ է դառնում այն, որ Աստուած սիրում է մեզ անսահման ու անվերապահօրէն, բայց նաև մեղքի ու դրա կործանարար հետևանքների պատճառով մենք յաճախ ենթարկւում ենք թուլութեան, իսկ յետոյ յուսահատութեան մէջ ենք ընկնում:

Սուրբ Հոգին է սիրոյ յաղթանակի առհաւատչեան մեր մէջ: Նա հեռացնում է խոչընդոտներն ու բուժում վէրքերը, որոնք առաջացել են մեղքի ու արատի պատճառով: Նա մեզ բարձրացնում է մի ժայռ, որն անհասանելի է մեզ համար (Սղմ. 60, 3):

Այն ամենը, ինչն անհնար է մեզ համար, հնարաւոր է Նրա համար:

Ուստի կարևոր է ցանկանալ սիրել, ձգտել սիրոյ, պայքարել սիրոյ համար,  աղօթել սիրոյ համար Սուրբ Հոգուն, ինչպես աղօթում է Եկեղեցին. «Արի՛, Սուրբ Հոգի և վառիր Քո սիրոյ կրակը մեր մէջ»:

Այո՛, սէրը պարգև է, սակայն տրւում է նրանց, ովքեր փափագում և խնդրում են այն:

«Ինձ իբրև կնիք դի՛ր քո սրտի վրայ, իբրև մատանի դի՛ր քո աջ ձեռքին, քանզի հզօր է սէրը՝ մահուան պէս… (Երգ Երգոց 8,6)»:

Հ. Պետրոս Ծ. Վրդ. Եսայան

Առաջնորդական Փոխանորդ Ռուսաստանի Կաթողիկէ Հայոց,

Մոսկուայի Սբ. Գրիգոր Լուսաւորիչ հայ կաթողիկէ համայնքի ժողովրդապետ