Որոնել

Հայկական եկեղեցի Հայկական եկեղեցի 

Հայ եկեղեցին եւ հայ երիտասարդը դէմ առ դէմ

Կեղծիքն ու անկեղծութիւնը

Կեղծիքն ու անկեղծութիւնը բնականօրէն հականիշներ են, որովհետեւ երկու տարբեր իրավիճակներ, ըմբռնումներ, կեցուածքներ կամ մօտեցումներ կ՛արտայայտեն: Այսինքն, մէկը իրաւունք ունի յստակօրէն ըսելու՝ կա՛մ կեղծիք, կամ՝ անկեղծութիւն: Այս երկուքը կարելի չէ՛ համատեղել, համաձայնեցնել կամ զուգորդել մէկը միւսին:
Կեղծաւորութիւնը ժխտական իմաստով «շնորհք» մըն է, վատ «կարողութիւն» մը, ցաւալի «առաւելութիւն» մը, որ օձաձուկի ճկուն շարժումներով կ՛օժտէ շողոքորթ մարդը, ժամանակաւոր յաջողութիւններ ապահովելով անոր համար: Նման մասնակի յաջողութիւններու հասնելով, կեղծաւորին այնպէս կը թուի, որ իր ամբողջ կեանքը պիտի ըլլայ վարդի թերթերով սալարկուած վարդագոյն ճանապարհ, ուրկէ պիտի ընթանայ յաղթանակի թագը գլխուն եւ ամենահատու սուրը մէջքին:
Կ՛ըսեն, թէ կեղծաւորին լեզուն շատ աւելի թիւով գալարումներ կ՛ունենայ բերանին մէջ, քան ոչ-կեղծաւոր մարդուն լեզուն:
Շողոքորթ կամ կեղծաւոր դիմակներով շրջող մարդուն իսկութիւնը ճանչնալը յաճախ շատ դժուար աշխատանք եւ յարատեւ ճիգ կը պահանջէ: Ան ունի այնպիսի շարժուձեւերով մօտեցումներ, որոնք երբեմն չեն զանազանուիր անկեղծ վարմունքէ: Բարեգործութեան ու կեղծաւորութեան միջեւ մէկ մատ հեռաւորութիւն կը թողու ան, երբ պէտք է խաբել մէկը եւ նետել թակարդի մը մէջ: Առատ նուէրներով, գովեստի արտայայտութիւններով, գորովի ու հոգատարութեան շոյանքով, կամ ամենաբարձր հովանաւորութեամբ, ան կը ջանայ գրաւել սիրտը իր զոհին, առնելով զայն իր ամբողջական ազդեցութեան տակ: Կեղծաւորին բուն աշխատանքը կը սկսի ճիշդ այն պահուն, երբ ան զգայ, որ զոհը ամբողջութեամբ յանձնուած է իրեն, ապահով զգալով իր «գուրգուրոտ» ձեռքերուն մէջ:
Կեղծաւորութեան բացայայտումը վերջակէտ կը դնէ բնականաբար կեղծիքին, խոր հիասթափութեան մատնելով խաբուած անձը: Անիկա ակնթարթի մը մէջ կը վերյիշէ անցեալը, խոր ցաւ ապրելով կամ կ՛անդրադառնայ այն ձեւերուն ու թակարդներուն, որոնց միջոցաւ կեղծաւորը խաբած էր զինք:
Կեղծաւոր մարդուն անկեղծութեան մասին շատ քիչեր գիտեն: Յիսուս, իր ապրած օրերուն, իբրեւ մարդացեալ Աստուած, կեղծաւորներու մասին խօսելով բաւարարուեցաւ միայն, վա՜յ կարդալով անոնց գլխուն: Սակայն իր երկրորդ գալստեան ատեն արդեօք ինչպէ՞ս պիտի վարուի անոնց հետ…:
Մոլորուած ու իրենց կեանքի ընթացքին անորոշ հարուածներ ստացած մարդիկ անգիտակցաբար կը տարուին «անկեղծ» կեղծաւորներու հոսանքին, ամէն գաղտնիք խոստովանելով անոնց: «Անկեղծ» կեղծաւորին համար ի՞նչ բան հարկաւոր է այնքան, որքան ուրիշներու սիրտին գաղտնիքը իւրացնելը եւ կեղծ բարեկամութեամբ, անոնց «բարի» խրատներ տալը:
Շատերու մոլորումին պատճառը այն է, որ «անկեղծ» կեղծաւորները յանուն Աստուծոյ կը խրատեն, իսկ այն բարեպաշտները որոնք դժուարութեան մէջ են, իրենց աչքերը միշտ Աստուծոյ կը յառեն, Անկէ օգնութիւն ստանալու անկեղծ սպասումով: Շողոքորթին համար «երկնատուր պարգեւ» կը համարուի այս «ինքնընծայումը», որուն հետեւանքով կը բազմապատկուի, այս անգամ անգիտակից կեղծաւորներու փաղանգը, զոր միայն աստուածային միջամտութեամբ կարելի է դարձի բերել…:
«Անկեղծ» կեղծաւորներուն առաքելութիւնը նկատելի է, որ երկարաշունչ է: Սակայն կեղծիքը իր ինքնութիւնը երկար ժամանակ թաքցնելու դժուարութիւն ունեցող վարուելաձեւերէն մէկն է: Անիկա իր լեզուին տակ սիսեռի հատիկ մը թրջել չկարողացող միամիտ մարդուն կը նմանի, զոր ուշ կամ կանուխ դուրս պիտի բերէ…: Անոնց համար հոգեւոր պատիժ սահմանել՝ մեր իրաւասութենէն դուրս է:
 

Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ

19/12/2018, 08:07