25 гадоў з дня апублікавання энцыклікі “Veritatis splendor”

Пішучы пра дакумент 15 гадоў таму, тагачасны прэфект Кангрэгацыі Веравучэння, кардынал Ёзэф Ратцынгер адзначаў, што “Veritatis splendor” займаецца не толькі крызісам маральнай тэалогіі ў Касцёле, але і ўключаецца ў сусветную дыскусію адносна этаса, што стала сёння пытаннем жыцця і смерці чалавецтва.

Энцыкліка стала своеасаблівым адказам на ўсё большае панаванне антыметафізічнай плыні, якая лічыць натуральнае права састарэлым і не магчымым для рэалізацыі ўзорам мыслення, са спасылкай на пазітывісцкі рацыяналізм, які не прызнае дабра як такога.

У супрацьлегласць такому падыходу, Ян Павел ІІ нанова падкрэсліў, зрабіўшы гэта вельмі настойліва, абгрунтаванасць метафізічнай перспектывы, паколькі яна з’яўляецца следствам веры ў стварэнне. Грунтуючыся на падмурку веры, Папа звязаў антрапацэнтрызм з тэацэнтрызмам.

Толькі тады, калі існуе абсалютнае дабро, у імя якога варта ахвяраваць жыццём, і калі вечнае зло ніколі не будзе дабром, чалавек умацоўваецца ў сваёй годнасці, і ўсе мы можам адчуваць сябе ў бяспецы ва ўмовах дыктатур розных ідэалогій. Так напісаў кардынал Ратцынгер, пазнейшы папа Бэнэдыкт XVI, каментуючы тэкст “Veritatis splendor”.