ር.ሊ.ጳ ፍራንቸስኮስ መንፈስ ቅዱስ ፍቅር መሠረታችን ካልሆነ የቀረው ነገር ሁሉ ከንቱ መሆኑን አሳስቡ

ር.ሊ.ጳ ፍራንቸስኮስ መንፈስ ቅዱስ ፍቅር መሰረታችን ካልሆነ የቀረው ነገር ሁሉ ከንቱ መሆኑን ያሳስበናል አሉ!

የጎርጎሮሳዊያኑን የቀን አቆጣጠር በሚከተሉ የካቶሊክ ቤተክርስቲያን ምዕመናን ዘንድ በግንቦት 28/2014 ዓ.ም መንፈስ ቅዱስ በሐዋርያት ላይ የወረደበት የጴንጤቆስጤ በዓል እየተከበረ ሲሆን ይህንን በዓል ምክንያት በማድረግ ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንቸስኮስ በቫቲካን በሚገኘው በቅዱስ ጴጥሮስ ባዚሊካ በርካታ ምዕመናን በተገኙበት መስዋዕተ ቅዳሴ ማሳረጋቸው ተገልጿል። ቅዱስነታቸው በወቅቱ ባሳርጉት መስዋዕተ ቅዳሴ ላይ ባሰሙት ስብከት እንደ ገለጹት መንፈስ ቅዱስ ፍቅር መሰረታችን ካልሆነ የቀረው ነገር ሁሉ ከንቱ መሆኑን ያሳስበናል ማለታቸው ተገልጿል።

የዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ ቫቲካን

በእለቱ የተነበበው ቅዱስ ወንጌል

“ብትወዱኝ ትእዛዜን ትጠብቃላችሁ። እኔ አብን እለምናለሁ፤ እርሱም ከእናንተ ጋር ለዘላለም የሚኖር ሌላ አጽናኝ ይሰጣችኋል፤ ኢየሱስም እንዲህ አለው፤ “የሚወደኝ ቢኖር ቃሌን ይጠብቃል፤ አባቴም ይወደዋል፤ ወደ እርሱ እንመጣለን፤ ከእርሱም ጋር እንኖራለን። የማይወደኝ ቃሌን አይጠብቅም። ይህ የምትሰሙት ቃል የላከኝ የአብ ነው እንጂ የእኔ አይደለም። “አሁን ከእናንተ ጋር እያለሁ ይህን ሁሉ ነግሬአችኋለሁ፤ አብ በስሜ የሚልከው አጽናኙ መንፈስ ቅዱስ ግን ሁሉን ነገር ያስተምራችኋል፤ እኔ የነገርኋችሁንም ሁሉ ያሳስባችኋል።” (ዮሐንስ 14፡15-16, 23-26)

ክቡራን እና ክቡራት የዝግጅቶቻችን ተከታታዮች ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንቸስኮስ በወቅቱ ያደረጉትን ስብከት ሙሉ ይዘቱን እንደ ሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን።

አሁን በሰማነው የቅዱስ ወንጌል የመጨረሻ ቃል ላይ፣ ኢየሱስ ተስፋ ሊሰጠንና እንድናስብበት የሚያደርግ ነገር ተናግሯል። ለደቀ መዛሙርቱ እንዲህ ብሏቸዋል፡- “አብ በስሜ የሚልከው መንፈስ ቅዱስ ሁሉን ያስተምራችኋል እኔም የነገርኋችሁን ሁሉ ያሳስባችኋል (ዮሐ 14፡26)። "ሁሉንም"፤ "ሁሉም" - እነዚህ ቃላት አስደናቂ ናቸው፤ መንፈስ ቅዱስ ለሚቀበሉት ይህን አዲስና የተሟላ ማስተዋል እንዴት ይሰጣል? ስለ ብዛት አይደለም እዚህ ጋር የሚያወራው፣ እግዚአብሔር ኢንሳይክሎፔዲያ ወይም በጣም ብዙ የተማርን ሰዎች ሊያደርገን አይፈልግም። አይደለም የጥራት እና የአመለካከት ጥያቄ ነው። መንፈሱ በኢየሱስ አይን ሁሉንም ነገር በአዲስ መንገድ እንድናይ ያደርገናል። እኔ በዚህ መንገድ አስቀምጥ ነበር፣ በታላቁ የህይወት ጉዞ፣ መንፈስ ቅዱስ የት መጀመር እንዳለብን፣ የትኞቹን መንገዶች እንደምንወስድ እና እንዴት እንደምንሄድ ያስተምረናል።

በመጀመሪያ ከየት መጀመር እንዳለበት ያስተምረናል። መንፈስ የመንፈሳዊ ሕይወት መነሻ ነጥብ ይጠቁመናል። ይህ ምንድን ነው? ኢየሱስ ስለ እሱ በወንጌል የመጀመሪያ ጥቅስ ላይ ሲናገር፡- “ብትወዱኝ ትእዛዜን ትጠብቃላችሁ” (ዮሐንስ 14፡15) ብሏል። ከወደዳችሁኝ ትጠብቃላችሁ…. ይህ የመንፈስ ቅዱስ “አመክኒዮ” ነው። እኛ ፍጹም ተቃራኒውን ማሰብ ይቀናናል፡ ትእዛዛቱን ከጠበቅን ኢየሱስን እንወደዋለን። ፍቅር የሚመጣው ከመጠበቅ፣ ከታማኝነታችን እና ከመሰጠታችን ነው ብለን እናስብ። መንፈስ ቅዱስ ግን ፍቅር መሰረታችን ካልሆነ የቀረው ሁሉ ከንቱ መሆኑን ያሳስበናል። ይህ ፍቅር ከችሎታችን ሳይሆን እንደ ስጦታው ይመጣል። የፍቅር መንፈስ በልባችን ውስጥ ፍቅርን ያፈሳል፣ እሱ የመወደድ ስሜት እንዲሰማን ያደርጋል እና እንዴት መውደድ እንዳለብን ያስተምረናል። እሱ የመንፈሳዊ ሕይወታችን “ሞተር” ነው።

መንፈስ ቅዱስ ራሱ ይህንን ያስታውሰናል ምክንያቱም እርሱ የእግዚአብሔር መታሰቢያ ነው፣ ኢየሱስ የተናገረውን ሁሉ ወደ አእምሯችን የሚያመጣ (ዮሐንስ 14፡26) መንፈስ ቅዱስ ነው። መንፈስ ቅዱስ ንቁ ትውስታ ነው፣ እርሱ ዘወትር በልባችን ውስጥ የእግዚአብሔርን ፍቅር ያድሳል። በኃጢአታችን ስርየት፣በሰላሙ፣ በነጻነቱ፣ እና በመጽናኛ በተሞላንባቸው ጊዜያት የእሱን መገኘት አግኝተናል። ይህንን መንፈሳዊ ትውስታን መንከባከብ አስፈላጊ ነው። ሁልጊዜ የተሳሳቱ ነገሮችን እናስታውሳለን፣ በውስጣችን ያለውን ውድቀታችንን እና ድክመታችንን የሚያስታውሰንን ድምጽ እናዳምጣለን፤ “እነሆ፣ ሌላ ውድቀት፣ ደግሞም ሌላ የሚያሳዝን ነገር ነው። መቼም አይሳካላችሁም፣ ማድረግ አትችሉም" ይለናል፣ ነገር ግን መንፈስ ቅዱስ ፍጹም የተለየ ነገር ይነግረናል። እንዲህ ሲል ያሳስበናል፤ “እናንተ የእግዚአብሔር ልጆች ናችሁ ይለናል። እርስዎ ልዩ፣ የተመረጠ፣ ውድ እና ተወዳጅ ልጅ ነዎት። በራስህ ላይ እምነት ስታጣ እንኳን፣ እግዚአብሔር በአንተ ይተማመናል!"

አንተ ግን ምን አልባት ይህንን ትቃወማለህ፣ እነዚህ ጥሩ ቃላቶች ናቸው፣ ነገር ግን እኔ ችግሮች፣ ጉዳቶች እና ጭንቀቶች አሉኝ ይህም በሚያጽናና ቃል ሊወገድ የማይችል ብዙ ነገሮች አሉኝ እንላለን! ነገር ግን ያ መንፈስ ቅዱስ እንድትገባ የሚጠይቅበት ቦታ ነው። ምክንያቱም እሱ፣ አፅናኙ፣ የፈውስ፣ የትንሳኤ መንፈስ ነው፣ በውስጣችሁ የሚቃጠሉትን ቁስሎች ሊለውጥ ይችላል። እኛን የጎዱን እነዚያን ሰዎች እና ሁኔታዎች መታሰቢያ እንዳንይዝ ያስተምረናል፣ ነገር ግን እነዚያን ትዝታዎች በእሱ መገኘት እንዲያጠራው እንድንፈቅድለት ያስተምረናል። በሐዋርያቱ ላይ ያደረገውና ውድቀታቸውንም የለወጠው በዚሁ መልክ ነው።  ከሕማማቱ በፊት ኢየሱስን ጥለውት ሄደው ነበር፣ ጴጥሮስ ካደው፣ ጳውሎስ ክርስቲያኖችን ያሳድድ ነበር። በጣም ብዙ ስህተቶች እና ብዙ የጥፋተኝነት ስሜት ነበረው! ለራሳቸው መውጫ አልነበራቸውም። ለራሳቸው የተተወ አይሆንም። ነገር ግን ከአፅናኙ ጋር፣ አዎ ከእርሱ ጋር ሁሉም ነገር ተለወጠ። ምክንያቱም መንፈስ ቅዱስ ትዝታን ይፈውሳል። እንዴት? ዋናውን ነገር በዝርዝሩ አናት ላይ በማስቀመጥ፣ የእግዚአብሔር ፍቅር ትውስታ፣ የእሱ አፍቃሪ እይታ በሚገባ እንድንመለከት ይረዳናል። በዚህ መንገድ ሕይወታችንን በሥርዓት ያዘጋጃል። እርስ በርሳችን እንድንቀባበል፣ ይቅር እንድንባባል፣ ካለፈው ጋር እንድንታረቅ ያስተምረናል። እና እንደገና ለመነሳት እድሉን ይሰጠናል።

መንፈሱ የት መጀመር እንዳለብን ከማስታወስ በተጨማሪ የትኞቹን መንገዶች መከተል እንዳለብን ያስተምረናል። ይህንንም በሁለተኛው ንባብ ላይ ቅዱስ ጳውሎስ “በእግዚአብሔር መንፈስ የሚመሩ” (ሮሜ 8፡14) “እንደ መንፈስ ፈቃድ እንጂ እንደ ሥጋ ፈቃድ አይመላለሱም” ሲል ሲገልጽ እናያለን (ሮሜ 8፡ 4)። መንፈሱ፣ በህይወታችን ውስጥ ባሉ መስቀለኛ መንገዶች፣ ልንከተለው የሚገባን ምርጥ መንገድ ይጠቁመናል። እንግዲህ ድምፁን ከክፉ መንፈስ ድምፅ መለየት መቻል አስፈላጊ ነው።

እስቲ አንዳንድ ምሳሌዎችን እንመልከት። መንፈስ ቅዱስ በጉዞህ ላይ ሁሉም ነገር በትክክል እየሄደ መሆኑን በፍጹም አይነግርህም። አይ እንዲህ አያደርግም፣ እሱ ያርማል፣ ስለ ኃጢአታችሁ ያስለቅሳችኋል፣ ጠንክሮ መሥራትን፣ የውስጥ ትግልን እና መስዋዕትነትን በሚጠይቅበት ጊዜም ውሸቶቻችሁን እና ሽንገላችሁን እንድትዋጉ ይገፋፋችኋል። እርኩስ መንፈሱ በተቃራኒው ሁል ጊዜ ያሰቡትን እንዲያደርጉ ይገፋፋዎታል እናም እርስዎን ያስደስቱዎታል። ነፃነትህን በፈለከው መንገድ የመጠቀም መብት እንዳለህ እንድታስብ ያደርግሃል። ያኔ ውስጣችሁ ባዶ ሆኖ ከቀረ በኋላ ጥፋተኛ አድርጎ አስቀምጦ ብቻህን ይጥልሃል። መንፈስ ቅዱስ በመንገድ ላይ እያለህ ያስተካክልሃል፣ መሬት ላይ አስተኝቶህ ጥሎ አይሄድም፣ እጅህን ይዞ ያስነሳሃል፣ ያጸናሃል እና ያበረታታል።

ከዚያም እንደገና፣ በምሬት፣ በተስፋ መቁረጥ እና በአሉታዊነት ስትጨነቅ፣ እነዚህ ነገሮች ከመንፈስ ቅዱስ በፍፁም እንዳልሆኑ ማስታወሱ ጥሩ ነው። እነሱ የሚመጡት ከክፉ መንፈስ ነው፣ እሱም በአሉታዊነት ውስጥ ይገለጻል። ብዙውን ጊዜ ይህንን ስልት ይጠቀማል፡ ትዕግስት ማጣትን እና መራራነትን፣ ቅሬታዎችን እና ትችቶችን እና ለችግሮቻችን ሁሉ ሌሎችን የመወንጀል ዝንባሌን ያነሳሳል። እንድንኮራ፣ እንድንጠራጠር እና እንድንበሳጭ ያደርገናል። መንፈስ ቅዱስ በበኩሉ ልባችንን እንዳንሰናከል እና ሁሌም እንደገና እንድንጀምር ያሳስበናል። እንዴት? ሌላ ሰው ሳትጠብቅ በቀጥታ በመጓዝ። እናም ቅሬታን ሳይሆን ተስፋን እና ደስታን በማስፋፋት፣ በስኬታቸው መደሰት እንጂ በሌሎች ላይ በፍጹም አለመቅናት ያስተምረናል።

መንፈስ ቅዱስ ተግባራዊ ነው፣ እሱ ሃሳባዊ አይደለም። እራሳችንን ያገኘንበት ጊዜ እና ቦታ እራሳቸው በጸጋ የተሞላ ስለሆነ እዚህ እና አሁን ላይ እንድናተኩር ይፈልጋል። የክፋት መንፈስ ግን ከዚህ እና አሁን ካለንበት መልካም ነገር ነቅለን ወደ ሌላ ቦታ እንድንሄድ ያደርገናል። ብዙ ጊዜ ያለፈው ነገር መልሕቅ አድርገውናል፡ ለጸጸታችን፣ ለናፍቆታችን፣ ለብስጭታችን ቦታ እንድንከፍት ያደርገናል። አለበለዚያ ፍርሃታችንን፣ ቅዠቶቻችንን እና የውሸት ተስፋችንን በማቀጣጠል ወደ ፊት ይጠቁመናል። መንፈስ ቅዱስ ግን እንዲህ አያደርግም።  መንፈሱ ወደ ፍቅር ይመራናል፣ እዚህ እና አሁን፣ ሃሳባዊ አለም ወይም ሃሳባዊ ቤተክርስትያን አይደለም፣ ነገር ግን እውነተኛዎቹ፣ እንደነሱ፣ በቀን በጠራራ እይታ፣ በግልፅ እና ቀላልነት እንድንጓዝ ያደርገናል። ወሬን እና የስራ ፈት ወሬዎችን ከሚያራምደው ከክፉው ምንኛ የተለየ ነው!

መንፈስ ቅዱስ አንድ ላይ እንድንሆን ይፈልጋል፣ እርሱ ቤተ ክርስቲያን ያደርገናል እናም ዛሬ - ሦስተኛው እና የመጨረሻው ገጽታ - እንዴት መሄድ እንዳለባት ቤተክርስቲያንን ያስተምራል። ደቀ መዛሙርቱ በላይኛው ክፍል ውስጥ ፈርተው ተቀምጠው ነበር፣ መንፈሱም ወርዶ እንዲወጡ አደረጋቸው። መንፈሱ ከሌለ፣ ብቻቸውን፣ በአንድነት በፍርሃት ተሞልተው ይኖሩ ነበር። በመንፈስ ለሁሉም ክፍት ነበሩ። በእያንዳንዱ ዘመን፣ መንፈስ ቀድሞ ያሰብነውን አስተሳሰባችንን ይገለብጣል እና ወደ አዲሱነቱ ይመልሰናል። ቅዱስ ወንጌልን ለመስበክ በመነሳሳት የመውጣትን አስፈላጊነት ለቤተክርስቲያን ያለማቋረጥ ያስተምራል። የመሆናችን አስፈላጊነት አስተማማኝ የበግ በረት ሳይሆን ሁሉም በእግዚአብሔር ውበት የሚሰማሩበት ክፍት የግጦሽ መስክ እንዲሆን ነው። የመከፋፈል ግድግዳ የሌለበት የተከፈተ ቤት ለመሆን ነው የተጠራነው። አለማዊው መንፈስ በችግራችን እና በጥቅማችን ላይ እንድናተኩር ይገፋፋናል፣ ተገቢ መስሎ ለመታየት ባለን ፍላጎት እና ያለንበትን ብሄር ወይም ቡድን ጠንክረን እንድንከላከል ይገፋፋናል። ይህ የመንፈስ ቅዱስ መንገድ አይደለም። እራሳችንን እንድንረሳ እና ለሁሉም ልባችንን እንድንከፍት ይጋብዘናል። በዚህ መንገድ ቤተክርስቲያንን ወጣት ያደርጋታል። ይህንን ማስታወስ አለብን፡ መንፈስ ቤተክርስቲያንን ያድሳል። እኛ አይደለንም። ቤተክርስቲያኑ “ፕሮግራም” ልትሆን አትችልም እናም “ዘመናዊነትን” ለማድረግ የሚደረገው ጥረት ሁሉ በቂ አይደለም። መንፈስ ከአደጋዎች አባዜ ነፃ ያወጣናል። እርሱ በመንገዱ እንድንሄድ ያሳየናል፣ ሁሌም ጥንታዊ እና አዲስ፣ የምሥክር መንገዶች፣ ድህነት፣ እና ተልዕኮ፣ እና በዚህ መንገድ፣ ከራሳችን ነፃ አውጥቶ ወደ ዓለም ይልካናል።

ወንድሞች እና እህቶች፣ ሁሉንም ነገር ያስተምረን ዘንድ በመንፈስ ቅዱስ ትምህርት ቤት እንቀመጥ። የእግዚአብሔርን እይታ በእኛ ላይ የመነሻ ነጥብ እንድናደርግ፣ ድምፁን በማዳመጥ ውሳኔ እንድንሰጥ እና እንደ ቤተክርስቲያን አብረን እንድንጓዝ፣ እሱን አስተምረን እና ለአለም ክፍት እንድንሆን እንዲያስታውሰን በየቀኑ እሱን እንጥራው።